In hoc colloquio:
Scribite verba latina rara, inusitata, mirabilia, et definitionem latine addite.
Arietāre: aliquem percutere sicut aries solet 🐏
Scurra: homo qui elegans videri vult, sed ridiculus est.
Infitias ire: in dubium vocare; mirabilis locutio quod verbum *infitiae videtur apud antiquos modo una cum 'ire' hac in locutione
Floccus = particula lanae.
Floccī nōn facere = nil curare aliquam rem.
Cūcurrīre = cantare sicut gallus 🐓
Plautus et "frutex" et "fungus" utitur ad significandum "hominem stultum"
vilīcus, -ī (m.) - curator (villae)
Oppēdere (alicui) = crepitum ventris mittere in aliquem 💨
blaterō, blaterāre, blaterāvī, blaterātum:
1. (capri) balare
2. (homines) nequiquam verba effari
Habemus idem verbum in lingua Italica hodierna altero sensu adhibutum, profecto paucis abhinc saeculis ex Latina sumptum
Si prior sensus periit alterque manet: num igitur iam non sicut metaphora sentitur? an etiam nunc quodammodo ad pecudes referre videtur?
Minime, variae huius modi elocutiones sunt nugatoribus describendis quarum sensus originalis non facile intellegitur a locutoribus ipsis
Quam mira res, auctor XII!
Modo recordatus sum: nos Batavi quoque verbum "blaten" habemus, quod utrumque sensum verbi Latini complectitur - et caprorum et hominum. Contra meam expectationem, duorum verborum origo non est communis, si recte legi.